Op de thee bij Ben Howard en de korte kunst van het plannen

Met enkel een paar youtube-filmpjes als voorkennis liep ik de Oosterpoort te Groningen binnen. Ik werd blij verrast, ik werd zeker niet teleurgesteld, ik heb genoten, ik heb gelachen, ik zat op de trap omdat het al snel vol was en ik was "alleen". Ik heb iemand gezien die eerlijk was in zijn muziek en in hoe hij op het podium was en het publiek toesprak. En dat alles onder het genot van een kopje Chinese Blossom thee. Gisteravond ben ik naar de Engelse singer-songwriter Ben Howard geweest met India Bourne op cello, bass en percussie en Chris Bond op drums, bas en gitaar. Onwijs inspiratievol hoe ze met z'n drieën zo een gevarieerde show neer hebben gezet. Spraakzaam was Ben niet perse, maar dat gaf eigenlijk helemaal niks omdat hij ook vertelde het te gek te vinden dat wij als publiek tot het eind zijn gebleven. Terwijl hij genoeg vertelde door al zijn ziel en zaligheid in de nummers te leggen.

Dat een man uit het publiek schreeuwde "Ben, I want your baby" gaf Ben de mogelijkheid een leuk verhaaltje te vertellen en zijn excuses aan te bieden voor het feit dat hij geen homo is. Hij vertelde dat op youtube een filmpje staat waarvan iedereen denkt dat hij homo is en dat zijn moeder hem daar op attendeerde, maar dat Ben ook daar zijn moeder kon vertellen dat hij hetero is. De geluidsman werd op een gegeven moment wat enthousiast met de bas vond ik... en ik was blijkbaar niet de enige, want een meer uitgesproken man gebood de geluidsman de bas wat te reduceren in de zaal... waar de geluidsman uiteraard geen aandacht aan schonk. Dit deed hij wel op het moment dat Ben zelf vroeg of hij wat minder bas kon krijgen. Met nog een bedankje over ons als publiek deden de liedjes eigenlijk de rest. Geen uitleg voor de liedjes, niks geks en precies genoeg.

Maar goed... "wat hebben we hiervan geleerd?" vroeg Tim zich af in deze zelf creërende leeromgeving. Dat ik het heerlijk vond om alleen een concert te bezoeken, wat ik nog nooit had gedaan trouwens en zeker kan aanraden. Dat ik het vermoeden heb dat Ben totaal is wie hij is, geen sprekend doordacht concept, duur decor, geen onnodige rekwisieten, maar puur een zwart podium met de nodige belichting. Vaak blauw en paars. Een "simpele" troubadour die mooie verhalen vertelt en daar mag je mee doen wat je wilt. Enkel een simpel krukje die makkelijk mee te nemen is, waarop de man nog verrassend uit de hoek kan komen met ook zijn electrische gitaarspel.

Voorbeeld planning

Verder hoop ik mensen toch nog even kort praktisch te inspireren, zoals ik geïnspireerd ben, door het aanscherpen van mijn planning voor het afstuderen van de week. Maak een lijst met alle dingen die je moet doen. Zet alle belangrijke punten op kladpapier. Op de andere kant van het a4-tje schrijf je de maanden op die jou project bestrijkt, waarbij je je doel en de einddatum opschrijft. Reken dan terug, mocht je voor een bepaalde datum klaar willen zijn. Bedenk wat prioriteit heeft en wat zonder het een of het ander niet gedaan kan worden. Zo zie je vanzelf of je nog genoeg tijd hebt om die datum te halen. Die hele to do lijst kun je zo onder alle maanden op het a4-tje schrijven. Pak dan een groot vel en schrijf je planning zonder krassen en dingen (als je dat fijn vind) over om aan de muur bij je werkplek ophangen. Het geeft houvast, bied overzicht en zoals Marije zegt "die planning is je baas". Hij zorgt ervoor dat je een stok achter de deur hebt.

Ben je nog niet begonnen omdat je het nut niet ziet? Doe het dan toch alsof je dagen niet gedoucht heb, omdat je in een flow van liedschrijven (of wat je dan ook het liefst doet) bent geweest en je uiteindelijk de douche in stapt, omdat het toch maar weer eens tijd word en je zult zien dat je toch blij ben dat je weer fris en fruitig verder kan waar je anders was vastgelopen. Mocht deze poging tot geen paradigma-verandering hebben geleid bij jou persoontje, dan verwijs ik je door naar Roos Geerinck in de hoop dat zij een inspiratievoller verhaal kan vertellen.