Wat (w)eet jij nou?

Ik stap even uit mijn afstuderen voor het volgende hoor...wel iets wat mijn reis door het leven hoogstwaarschijnlijk gaat beïnvloeden.

De waarheid wordt eerst altijd uitgelachen, dan gebagatelliseerd en vervolgens wordt er met schaamrood op de kaken aan toegegeven.

Heb je wel eens gehoord dat we dom worden gehouden? Dat we als nummer in plaats van persoon worden behandeld? Die zinnen heeft vast wel eens iemand gebruikt in je omgeving. Een ietwat verbitterde vader, oom of opa die slachtoffer is van bijvoorbeeld bezuinigingen in zijn bedrijf. Iemand die het vertrouwen in de wereld volledig kwijt is en aan den lijve heeft ondervonden dat het in de wereld voor het grootste deel om geld draait. Iemand die jij misschien voor gek verklaart, omdat hij wel wat overdrijft en alles niet over een kam kan scheren. Ok, hij of zij mag wel wat minder klagen misschien, maar ongelijk kun je die persoon niet helemaal geven.

Wat zou je doen of zeggen als ik je vertelde dat er stofjes in het eten dat je koopt worden gedaan? Stofjes waarvan je bijvoorbeeld een zak chips in een keer opeet (heb ik gisteravond nog gedaan). Niet alleen omdat het lekkere chips is, maar ook omdat er een stofje in zit die je smaakpupillen stimuleert. De smaakversterker Mononatriumglutamaat. Ook wel bekend als E621. Een stof die niet alleen smaak versterkt, maar ook aanzet tot meer verkoop van producten.

Wat als ik zeg dat we een daling zouden zien van ziektes en aandoeningen als obesitas, zenuwaandoeningen, hyperactiviteit en laten we vooral kanker niet vergeten, als dit soort stoffen niet in ons voedsel worden gestopt. Dit valt toch wel mee zeggen de meeste mensen. Ze zeggen wel eens, het leven is een sprookje. Nou, sorry dat ik even uit mijn slof schiet, maar het lijkt godverdomme "sneeuwwitje en de giftige appel reloaded" wel. Alleen van dit soort giftige stoffen ga je een stuk langzamer dood. Ja, ik wil geen noodkreten uitslaan, want dat schrikt mensen immers af, maar ongeremde eerlijkheid heeft ook wel wat vind ik. Ik voel me belazerd.

"Die afvalchocola...daar word je met vreetzucht slank van. Die dieet/light cola...daar word je niet zo snel dik van als van andere cola." Je word voor de gek gehouden als mens. Er worden rechtzaken aangespannen omdat mensen elkaar belazeren van persoon tot persoon. 1 op 1. Kleinschalig. Terwijl er dagelijks wordt belazerd. Op grote schaal. 15 miljoen mensen als ik het alleen over Nederland heb. E-nummers worden al vervangen door moeilijk namen, omdat het consument inmiddels op de hoogte is dat E-nummers niet zo goed zijn. Ik zou die supermarkten of de producenten van dit soort producten moeten aanklagen.

Enfin, je begrijpt dat dit gezien mijn bovenstaande reactie aardig nieuw is. Want ben pas de laatste tijd bezig met dit soort grotere onderwerpen in relatie tot bewustzijn. Ok, het zijn kleine hoeveelheden. Ok, je word er wel oud mee. Maar dat rechtvaardigt toch niet dat we voor de gek gehouden mogen worden? Alleen maar omdat de definitie van macht bepaald lijkt te worden door de grote bazen. Die excuses in de trant van "valt wel mee" vind ik, op dit moment van bloeddrukverhoging, excuses van mensen die het niet echt onder ogen willen durven zien of er niet actief iets aan willen doen.

Als je dacht dat wat jij als individu doet toch niets uitmaakt in de wereld. Durven dromen, zeg ik dan. De reactie: "Niemand gaat ooit zo bewust eten." Waarom? Omdat wij als consument vaak de waarheid niet onder ogen willen zien. Ik kan me voorstellen dat mensen zich ondergesneeuwd voelen in deze kapitalistische wereld. Maar als je nergens in gelooft, word het zeker niets, dus wat dat betreft hebben die mensen gelijk.

Ik ben zelf muzikant. En je kent het wel... Het eerste wat men zegt over het kiezen voor een artistiek en creatief beroep? Daar is toch geen geld in te verdienen? Dit is niet erg als dit gezegd word, want het is ook aanpoten in de muziek. Maar dat dit gezegd word getuigt wel van het feit dat dit kapitalistische bijna in hart en nieren zit. Dus niet alleen in de grote spelers, maar ook de "gewone" mensen.

Als ik nu zeg dat er inclusief mij genoeg mensen zijn die er wel van kunnen leven. Alleen omdat we het ergens het naive idee hebben dat wij wel speciaal genoeg zijn...dat wij er wel in geloven...dat het ons wel gaat lukken. Dan geeft dat toch in ieder geval wat hoop om wel je leven en dat om je heen te beïnvloeden door alleen te beginnen bij jezelf.

Bron: "Wat zit er in uw eten? van Corinne Gouget en een zak Lays Superchips.