The Enlightment Teachings of Leonard Jacobson en jawel, Tim en "metal"

Nadat ik na lange tijd weer eens met Rients Draaisma (collega uit de musical Dromen zijn... Bedrog) had gesproken, kwam Marc Allen ter sprake en adviseerde Rients eens een youtube-filmpje van Leonard Jacobson te kijken. Ik vond hier een soort overeenkomst in met dat ik zoek naar rust in reizen of in mezelf. Rust in het reizen omdat ik nooit gelukkig lijk te zijn of ik nu thuis in mijn studio zit of on the road ben.. ben ik in de ene situatie, verlang ik naar de andere. Soortgelijk aan J. Slauerhoff die een nog grotere ontevredenheid leek te hebben. Toen ik dit aankaartte in de training van Arnold en Maria, vroeg een medestudent aan mij of ik niet de rust in mezelf zocht. Dat zette me aan het denken over of ik wel in de juiste richting zat met het onderzoeken van een concept. Ik had wel enigszins het gevoel dat dit op zijn plek viel bij het kijken van dit filmpje. Dat ik zoek naar een bepaalde rust. De rust die de natuur, de lucht, de zon of het water uitstralen. Ze zijn puur, die zijn zoals ze zijn en zullen niet veranderen. Ze hebben daarentegen geen gedachten, maar stralen wel uit wat wij als mens willen voelen. Hoe kan ik dit vormgeven zonder in clichématige beelden te vervallen?

"Finding balance in duality" heb ik het dan eigenlijk over. In plaats van het balans vinden in het reizen had zoveel overeenkomsten met het balans zoeken tussen joy and pain. Ik vraag me dan af wat ik met mijn muziek doe. Ik schrijf in principe over de situatie die vooraf gaat aan de strijd, de strijd zelf of de gevolgen van de strijd die deze twee emoties in allerlei situaties teweegbrengen. Misschien hoop ik mensen te inspireren op eenzelfde manier als Jacobson.. ik vertel verhalen over de strijd, de onwetendheid, het geen grip hebben of juist wel, wat mijn kijk hierop is en wat ik mijn publiek zou willen laten geloven. Al is het maar voor even.

Alter-ego Timmetal

Een klein voorbeeld van waar zo een strijd kan plaatsvinden. Met Marc Hoenderboom (collega en initiatiefnemer de Poppies) sprak ik tijdens een lunch over het gevolg van het advies uit het productiehuis om in een rol te kruipen die ik nooit zou willen hebben. Het schrijven/zingen van een metal nummer. Noem het maar tim-metal in plaats van metal want ik wil mij beperken tot de sound die ik al had gevonden en waar ik me prettig bij voelde. De akoestische sound. Tijdens deze lunch besefte ik waar mijn tekst over ging die ik voor dit metal-nummer schreef en welke ik voor deze lunch zelf niet kon plaatsen. Tijdens het schrijven van dit nummer merkte ik dat ik zeg maar non-conformistischer werd. Ik schreef namelijk over iets waar ik minder trots op ben en wat ik voor heen onderdrukt heb, namelijk; Het hebben van fantasieën over een andere vrouw dan de mijne. Iets wat ik alleen mijn beste vrienden openhartig zou vertellen.. ik wilde niet het clichématige beeld van dat de man een jager is ondersteunen.. no way dat ik die stempel wilde hebben. Tevens wilde ik aan de verwachting die ik daardoor schiep bij mijn medemens, "Tim is niet zo", voldoen. Ik wilde eerlijk zijn op een soort manier die vrij monogaam is. Waarom? Om gekwetst te worden, om niet in discussie te hoeven gaan en om bang te zijn voor de gevolgen. Ik dacht daarmee het goede te pretenderen, terwijl ik mijn gevoelens onderdrukte. Nu, dankzij een opeenvolging van gesprekken, inzichten en de term non-conformistisch op meerdere vlakken, kan ik vertellen dat ik geloof dat ik geen uitzondering ben ik het rijtje van mannen (of mag ik zeggen, alle mannen? Mannen?) die zo nu en dan eens een heerlijk mooie vrouw over straat zien gaan en niet nog even kijken van "heb ik dat goed gezien?", "ja, dat heb ik goed gezien". Tim is wel zo. In dat "metalnummer" geef ik dit gevoel een plaatsje en bedank daarmee Merlijn en Douwe. Want het is een om iets te doen wat niet in je straatje lijkt te liggen en iets anders om metal te spelen ;) ook al is het vast niet de metal die je bedoelde. Het schrijven van dit nummer zorgde ervoor dat ik, zonder er doekjes om te winden, een andere kant van mij als persoon ging belichten. Waar ik normaal met een poppy inslag de boel wel wat genuanceerder neerzet, voel ik me toch een beetje metal. Ik hoop het in mijn volgende presentatie in het productiehuis te kunnen laten horen en online.

Wees niet bang, er mag gereageerd worden op dit stukje ;)