donderdag 2 februari 2012

Stukje gevoel eindelijk in woorden! "De reiziger" iets uitgediept

Vandaag ging ik mijn concept wat scherp stellen. In een van mijn vorige posts kwam het idee voor het concept "de reiziger" naar voren. Maar wat is in mijn optiek precies die reiziger en hoe bepalen keuzes zijn reis? Keuzes hebben je geleid tot waar je nu bent, maar keuzes kunnen je net zo goed ergens anders brengen. Aan de reiziger kleeft een groots verhaal. 

De reiziger. Iedereen heeft er een in zich. Of je nu op een wereldreis gaat of een innerlijk reis maakt, doet er in mijn optiek niet zoveel toe. Er is geen ontkomen aan wie jij bent en er is geen ontkomen aan de wereld waarin je leeft (op de voorwaarde dat je jezelf niet van het leven berooft ;). Dus deze twee aspecten van een reiziger overlappen elkaar constant, omdat je hoofd immers verbindingen legt met alles wat leeft. Je bent op deze wereld gebracht door je moeder en vader. Of ze nog bij je zijn of niet, jij bent er. Als je opgroeit ga je vanzelf op reis. Vanuit de natuur, naar het ouder worden. Onderweg kom je van alles tegen. Dingen die je wereld kunnen verbreden, waardoor je jezelf kan ontplooien en dingen die je afleiden naar een pad waar je je misschien eigenlijk niet eens thuis voelt. In een wereld als deze is het gemakkelijk af te dwalen. Iedereen heeft een mening en draaft die sterk of minder sterk door, waardoor er een gehaast en illusievol leven ontstaat. De mens (de reiziger) is beïnvloedbaar en kan hierdoor meer en meer van zichzelf verwijderd raken. Met als gevolg dat ze zichzelf kunnen afvragen wie ze nu eigenlijk zijn. 

Het kan ook gebeuren dat dat moment van ontwaken uit jezelf niet eens komt. Daarom hoop ik aan die ontwaking een steentje te kunnen bijdragen door je uit te dagen op reis te gaan en een bewustere reiziger te worden. Zo kun je zien wat het je kan opleveren, buiten het “clichématige” gegeven dat “reizen je blik verruimt”. En hoe je tijdens je reis dus niet alleen anderen, maar ook jezelf tegenkomt. Dit alles op de voorwaarde dat je ervoor open durft te staan. Want daar ontbreekt het ‘m vaak aan. Men is soms zo ver van zich verwijderd, dat die (zelf)reflectie en bewustwording niet eens een kans krijgt. Men is in deze situatie regelrecht in wat hem/haar door opleiding en maatschappij is geleerd, gaan geloven. Of je bent gewoon koppig ;)

Neem trouwen, kinderen krijgen, jarenlang een goede baan met financiële zekerheid, of juist het tegenovergestelde..feesten, blowen, drinken, onbetaalde rekeningen op je deurmat. Ik noem maar twee uitersten. Ben je waar je zijn moet? Ja, dat ben je zeker weten. Omdat je anders niet tot dit andere inzicht kan komen. Maar ben je waar je zijn wil en wil je hier blijven? 

Je hebt nu, gezien het feit dat je open staat voor het lezen van dit blog, een flinke stap gezet. En in ieder geval een keuze om je iets af te vragen en daar een gevolg aan te geven. Ik vraag je niet om te veranderen, maar ik daag je uit om bewust op reis te gaan en gewoon te zien wat je onderweg tegenkomt. Ga naar bijvoorbeeld Indonesië of zoek naar iets waar je zo een hekel aan hebt gekregen omdat je het zo graag wil maar niet kon krijgen, zonder excuses te zien in geld of wat dan ook. Waarom? Omdat ik uit ervaring mag zeggen dat je dan dichterbij jezelf komt en weet...je word er meer puur van...

2 opmerkingen:

  1. Goed bezig Tim! Ben het met je eens, maar denk dat het durven 'nee' (of niet conformeren aan waarden/normen omdat het 'hoort') zeggen ook een belangrijke factor is in de weg naar zelfactualisatie. En reizen kan inderdaad een goede motivator zijn om meer over jezelf te ontdekken, maar een complete tegenpool daarvan is het echte niks doen. Reizen bestaat toch veelal uit externe prikkels en echt niks doen vergt alleen veel van jezelf en je komt jezelf ook keihard tegen als je over de ik-verveel-me fase heen bent. Hoe kijk je daar tegenaan?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Thanks Sebas! Ja, klopt helemaal! Maar als je bewust "nee" zegt ben je met een innerlijke reis bezig toch? Je zegt "nee" om ergens anders te komen of om ergens juist niet te komen.
    Niks doen bestaat na de verveelfase dan denk ik niet echt.

    Ik probeer het even onder te verdelen in twee dingen of eigenlijk drie... bewust en op een gegeven moment gefundamenteerd niks doen of niks doen omdat je bewust je kop in het zand steekt of onbewust je kop in het zand steekt. Dus dan is de vraag "ben je waar je zijn moet?", in dit geval eigenlijk "waarom doe je niks?".

    Wat denk jij nu?

    BeantwoordenVerwijderen